Płakałam w przekonaniu, że umrę albo wyląduję w szpitalu. Ale nie, to tylko straszenie.¶

Paula, lat: 25

Nie bój się skorzystać z pomocy. Nie słuchaj innych i postępuj tak jak ty uważasz. To twoje życie i to ty je przeżyjesz, nie ktoś inny.

Pod koniec listopada dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Gdy zobaczyłam jedna kreskę, a drugą ledwo widoczną popłakałam się. Gdy pokazała test narzeczonemu też płakałam.

Powtórzyłam test po kilku dniach. Już miałam pewność. Zdecydowaliśmy o kupnie tabletek. Napisałam e-maila WHW (1), zapłaciłam (musieliśmy się zapożyczyć na te tabletki)... Przyszły dosyć szybko bo około po 10 dniach. Zależało mi, byłam już około 9 tygodnia.

Zdecydowałam się na aborcje, bo:

Nie stać mnie na dziecko. Czasami ledwo wiążemy koniec z końcem. Aktualnie nie mam pracy.

Nie chcę dzieci, a na pewno nie teraz. Wydaje mi się, że jestem nieodpowiedzialna. Chociaż moimi kotkami zajmuje się z należytą odpowiedzialnością.

Mamy malutkie mieszkanie. Nie było by miejsca na nowego członka.

Jeżeli się na dziecko zdecydujemy, to je zrobimy. Bo takie plany mamy, ale stanowczo nie teraz.

Mam problemy z ciśnieniem, sercem, bałam się, że tego dziecka nie donoszę, lub że urodzi się chore, albo ja zakończę swoje życie przy porodzie.

Bardzo boję się bólu. Bardzo szybko panikuje gdy coś się ze mną dzieje. Poród odpada. Psychicznie bym nie wytrzymała.

Aborcja przebiegła szybko. Wzięłam 1 tabletkę. Po około 24h zaczęłam czuć lekki ból i wystąpiło lekkie krwawienie. Potem 4 następne i po około 30-1h wystąpiły skurcze i krwawienie. Ból był porównywalny do tego miesiączkowego, a zawsze mam bardzo bolesne okresy. Wymiotowałam z bólu i miałam rozwolnienie, jak co miesiąc, chociaż ten ból był nieco inny. Trwał 1 dzień, wyleciało dużo skrzepów. Nie przyglądałam się im. Nie było po co. Krwawienie trwało około 2 dni (takie większe) i około tydzień w mniejszym natężeniu.

Zaraz przed wzięciem tabletek naczytałam się różnych stron, gdzie było napisane, że od tego się umiera, są krwotoki, zakażenia, szpital itp. Byłam przerażona i w stresie, ciągle płakałam w przekonaniu, że umrę albo wyląduje w szpitalu. Ale nie, to tylko straszenie.

Teraz jestem wdzięczna, że tak szybko uzyskałam pomoc. Jeżeli będę potrzebowała pomocy drugi raz też się na to zdecyduje.

O aborcji wie tylko nasz przyjaciel i jego partnerka. Nikt więcej. Jak narazie nie mam zamiaru nikomu mówić. Boję się opinii i wytykania palcami przez rodzinę i innych znajomych.

womenhelp.org jest rekomendowanym przez ADT bezpiecznym i sprawdzonym źródłem leków poronnych